Złoty proboszcz

– Zmieniali się biskupi, papieże, a ty nadal trwasz i służysz Kościołowi – dziękowali 13 kwietnia ks. prał. Stanisławowi Wawrzyńczykowi jego byli i obecni parafianie podczas Mszy św. z okazji 50-lecia kapłaństwa cenionego i darzonego ogromną sympatią duszpasterza.

Jubilat – z bp. Piotrem Gregerem (z prawej) i kolegami rocznikowymi.
Urszula Rogólska /Foto Gość

Niemal dokładnie w 50. rocznicę przyjęcia święceń kapłańskich w katowickiej katedrze Chrystusa Króla ks. prał. Wawrzyńczyk przewodniczył Mszy św., w czasie której dziękował Panu Bogu za dar kapłaństwa. Razem z jubilatem modlili się także bp Piotr Greger, koledzy rocznikowi, najbliższa rodzina, mieszkańcy aleksandrowickiej parafii św. Maksymiliana, w której jest proboszczem, i parafii św. Pawła na os. Polskich Skrzydeł, którą współtworzył przed laty, oraz ci, którzy są mu wdzięczni za posługę.

Kapłańską drogę ks. Stanisława przybliżył bp Greger. Zwrócił uwagę, że „pierwszeństwa spraw Bożych” uczył się od rodziców: Anny i Alojzego, a także w relacjach z siostrami Franciszką i Krystyną – w rodzinnej parafii Niepokalanego Serca Maryi w Kokoszycach i niedalekim sąsiedztwie bazyliki Matki Bożej Uśmiechniętej w Pszowie.

W 1967 r. rozpoczął studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie i w tym czasie służył także przez dwa lata w wojsku w Bartoszycach.

– Dziękując za 75 lat życia – urodziny będą 28 czerwca – ks. Stanisław wraca do pamiętnego dnia 11 kwietnia 1974 r., kiedy wraz ze swoimi 32 kolegami kursowymi przyjął święcenia prezbiteratu – mówił o jubilacie biskup. Na drogę kapłańskiego posługiwania wybrał słowa będące parafrazą nauczania św. Pawła: „Ponad wszystko miejcie miłość”.

Pierwszą placówką duszpasterską ks. Stanisława była parafia pw. św. Marii Magdaleny w Tychach. Kolejną – pw. Ducha Świętego w Chorzowie i św. Marii Magdaleny w Rudzie Śląskiej-Bielszowicach. Następnie został posłany do Aleksandrowic.

Po latach wikariuszowskich dostał zadanie zbudowania kościoła i wspólnoty na os. Polskich Skrzydeł. Starał się o pozwolenie na budowę i postawienie świątyni, a równocześnie integrował mieszkańców.

Z osiedla wrócił do parafii św. Maksymiliana – tym razem jako proboszcz.

Biskup Piotr przypomniał, że w licznym gronie kapłanów, z jakimi współpracował ks. Stanisław, by i on sam. – Mam potrzebę serca – myślę, że jestem wyrazicielem także innych kapłanów – aby podziękować ci za niezwykłą otwartość, niesamowitą życzliwość, nieocenioną skromność, za bezcenną pokorę. Było nam dane przez 10 lat razem służyć Bogu i ludziom parafii św. Pawła. Miałem za sobą 6 lat posługi wikariuszowskiej, kiedy bp Tadeusz posłał mnie na studia specjalistyczne. Dziękuję za możliwość rezydowania w parafii na os. Polskich Skrzydeł, najpierw jako student, a następnie jako pracownik Instytutu Teologicznego im. św. Jana Kantego. Wtedy kapłaństwa się uczyłem, i nadal się uczę, a podobno dobrze jest uczyć się od najlepszych.

Na koniec Mszy św. życzenia składali księdzu jubilatowi jego obecni i byli parafianie. Podkreślali wsparcie, modlitwę i oddanie dla każdego z nich. Dziękowali za trud rewitalizacji świątyni, za posługę w konfesjonale i głoszone słowo.

Ksiądz Stanisław dziękował wszystkim duszpasterzom i wiernym. – Jubileusz w rozumieniu biblijnym to czas łaski. W Starym Testamencie był to czas świętowania, powrotu do pierwszej przyjaźni, pierwszego przymierza z Bogiem. Niech każdy z was doświadczy tej wielkiej łaski ze strony Pana Boga właśnie poprzez naszą możliwość uczestniczenia w tym jubileuszu – zaznaczył.

Po liturgii jubilat ugościł wszystkich obecnych – nie zabrakło dla nikogo ciepłego posiłku i słodkiego poczęstunku.